- zespolenie
- 组合
Otwarty Słownik Polsko-Chiński. 2015.
zespolenie
Look at other dictionaries:
beton — m IV, D. u, Ms. betonnie; lm M. y 1. «tworzywo uzyskane z materiału wiążącego, najczęściej cementu, kruszywa i wody, oraz odpowiednich domieszek, w zależności od przeznaczenia, w wyniku ich wiązania i twardnienia» Nawierzchnia, belki z betonu.… … Słownik języka polskiego
demokracja — ż I, DCMs. demokracjacji; lm D. demokracjacji (demokracjacyj) 1. «forma rządów, w której władzę sprawuje lud bezpośrednio lub przez swoich przedstawicieli; władza ludu; ludowładztwo» Głosić idee demokracji. 2. «forma ustroju państwa, w którym… … Słownik języka polskiego
koniugacja — ż I, DCMs. koniugacjacji; lm D. koniugacjacji (koniugacjacyj) 1. biol. «łączenie się w pary chromosomów homologicznych podczas mejotycznego podziału jądra komórkowego» 2. bot. «u glonów z rzędu sprzężnic: zespolenie się zawartości dwóch… … Słownik języka polskiego
konsolidacja — ż I, DCMs. konsolidacjacji; lm D. konsolidacjacji (konsolidacjacyj) 1. «zjednoczenie, zespolenie, połączenie (się) w jedną całość; umocnienie, utrwalenie, ugruntowanie (się)» Konsolidacja państwa, władzy, społeczeństwa. 2. ekon. praw. «zamiana… … Słownik języka polskiego
kontaminacja — ż I, DCMs kontaminacjacji; lm D. kontaminacjacji (kontaminacjacyj) 1. «połączenie, powiązanie, zmieszanie różnorodnych czynników w jedną całość» Kontaminacja pojęć, zagadnień. Kontaminacja wątków literackich. 2. jęz. «skrzyżowanie i zespolenie… … Słownik języka polskiego
kopulacja — ż I, DCMs. kopulacjacji; lm D. kopulacjacji (kopulacjacyj) 1. «zespolenie się w akcie płciowym dwóch osobników odmiennej płci, umożliwiające zapłodnienie komórek jajowych przez plemniki; spółkowanie, krycie» 2. biol. «połączenie się komórek… … Słownik języka polskiego
reintegracja — ż I, DCMs. reintegracjacji 1. «ponowna integracja, ponowne zespolenie się, scalenie» Reintegracja środowiska artystycznego. Dążyć, doprowadzić do reintegracji. 2. daw. «przywrócenie praw do majątku» … Słownik języka polskiego
s- — «przedrostek będący odpowiednikiem przedrostka z przed spółgłoskami bezdźwięcznymi, z wyjątkiem s, sz, ś (si), ć (ci)» 1. «tworzący czasowniki pochodne» a) «nadający charakter dokonany czasownikowi niedokonanemu, np. chować schować, karcić… … Słownik języka polskiego
symfonia — ż I, DCMs. symfonianii; lm D. symfonianii «utwór muzyczny przeznaczony na orkiestrę, w postaci klasycznej mający formę cyklu sonatowego, obejmującego zwykle cztery części, podporządkowane w określony sposób tematowi melodycznemu oraz mające… … Słownik języka polskiego
synkretyzm — m IV, D. u, Ms. synkretyzmzmie, blm 1. «łączenie w jedną całość różnych, często sprzecznych poglądów filozoficznych, religijnych, społecznych; zespolenie się, skrzyżowanie się jakichkolwiek elementów» Synkretyzm filozoficzny, religijny.… … Słownik języka polskiego
szew — m IV, D. szwu (szwa), Ms. szwie; lm M. szwy 1. «miejsce zszycia kawałków tkaniny, futra itp. wraz z nićmi, którymi te kawałki zszyto» Szew bieliźniarski, kuśnierski. Szew płaski. Pończochy ze szwem. Rajstopy bez szwu. Rozprasować, spruć szwy.… … Słownik języka polskiego
